Hikaye ÅŸöyle, Åžem görkemli, dimdik duran karşı konulmaz bir sevgiliyi temsil eder. Kendinden asla ödün vermez… Ä°çindeki can fitili ateÅŸini her daim taze tutar… AÅŸk için yanar… AÅŸk için söner en sonunda… AÅŸkı o kadar kuvvetlidir ki, bu yücelikle etrafa ışık saçar… Karanlığın içinde asilce ışığını yayar. Derken bir gün, bir pervane aradığı ışığın izini bulur. AÅŸkla uçar Åžem’e doÄŸru… Kanatlarının rüzgarı Åžem’in aÅŸk ışığını titretir… Pervane önce hayranlıkla uzaktan uzaktan döner Åžem’in etrafında… Henüz kanatları alevin tadına eriÅŸmemiÅŸtir. Etrafında aÅŸkla çırpar kanatlarını… Döner durur öylece bir süre… Sonra, yetmemeye baÅŸlar bu mesafenin hissettirdikleri… Biraz daha yaklaÅŸmaya niyetlenir.. Dönmekten asla vazgeçmez… Gitgide alevin sıcaklığını daha çok hissetmeye baÅŸlar… Sıcaklığı hissettikçe biraz daha yakınlaÅŸma arzusuna karşı koyamaz… Daha yakın, daha yakın, daha da yakın olmak ister. Artık her dönüÅŸte biraz daha yaklaşır Åžem’in aÅŸkına, alevine… Aleve yaklaÅŸtıkça can fitiline de yaklaÅŸacağını da umarak çırpar kanatlarını… Åžem’e ışık veren, aÅŸk veren ince uzun ipe eriÅŸmek, aÅŸkının ibadetidir. Tam da aÅŸkla aleve yaklaÅŸmışken, kanadının ucu alevden nasibini alır aniden… Yanar…! Pervane can acısıyla uzaklaşır Åžem’den… AÅŸkın acı verebileceÄŸini yeni öÄŸrenmiÅŸtir… Åžaşırır… Uzakta bir yere konar ve Åžem’i izler… Acısı birazcık dinmeye baÅŸladığında, yeniden aÅŸka uçma tutkusu kaplar ruhunu… Engel olamaz kendine… Bu sefer en yakından baÅŸlar Åžem’in etrafında dönmeye… Öncekinden farklı olarak yeni yerler keÅŸfeder Åžem’de… Eriyen mumun çıkarttığı minik topakcıklar gözyaÅŸları misali çevrelemiÅŸtir Åžem’in vücudunu… Pervane Åžem’in gözyaÅŸlarına konup, onlara tutunmayı öÄŸrenir. Böylece Åžem’e hem daha yakın nefes alır, hem de daha çok vakit geçirirler birlikte… Pervane yaralıdır, Åžem ise aÄŸlamaklı… Günler böyle geçip giderken, Pervane Åžem’in tükenmeye baÅŸladığını fark eder… Artık ışığı daha az yeri aydınlatır, daha çok göz yaşı biriktirir eteklerinde… Sonun baÅŸlangıcını hissetmeye baÅŸlar Pervane… Åžem’i sona yaklaÅŸtıran gözyaÅŸları Pervane’nin aÅŸkla yok olma nedenine dönüÅŸür. Aleve daha yakın, daha ÅŸiddetle aÅŸkla çırparak kanatlarını, döner durur Åžem’in etrafında… O’nu kurtaracak bir yol bulamayacağını fark edince acısına ortak olmayı seçer… Alevin etrafında aÅŸkla dönerken, aÅŸkının içindeki can fitiline bırakıverir kendini, aÅŸkını, canını… Usulca Åžem’in gözyaÅŸlarından yarattığı eteÄŸinin üzerine düÅŸüverir cansız bedeni… Bunu fark eden Åžem için direnecek bir neden kalmaz artık… GözyaÅŸlarını Pervane’ye örtü yapar, O’nu aÅŸkıyla sarmalar ve yavaÅŸ yavaÅŸ üzerine akarak aÅŸklarını sonsuza kadar bir araya getirir… Ä°ÅŸte Åžem ile Pervane’nin dillere pelesenk, meÅŸhur, sonsuz aÅŸkı yüzyıllardır böylece yaÅŸanır durur… Åžekil deÄŸiÅŸtirerek ama özünden bir ÅŸey yitirmeden…MARKAMIZDAKÄ° NABÄ° KELEBEĞİN KOREDE KÄ° SÖYLENİŞİ.BÄ°Z Ä°KÄ° ARKADAÅž Ä°ÅžTE BÖYLE BÄ°R HÄ°KAYEYLE YOLA ÇIKTIK AÅžKLA...